Punt 32; of hoe ik de liefde van mijn ouders in een verhaaltje stop
Dit was mijn speech ten ere van het 40 jarig bruidspaar...
"Kijk ze daar zitten; mijn ouders, al 40 jaar een team... een goed geoliede liefdevolle machine.
Het lijkt bij hen wel automatisch te gaan, en daar ligt precies de kracht van zo’n gelukkig huwelijk.
Beiden individuen, die zonder elkaar het leven prima aan kunnen, beide een sterke persoonlijkheid met een duidelijke eigen mening. Die hun eigen activiteiten hebben waarmee ze zich prima vermaken. Maar samen bergen kunnen verzetten.
Wat heb ik hiervan geleerd?
Hoe makkelijk het leven word als je een liefdevol huwelijk hebt, waarbij je elkaar in je waarde kunt laten, en toch je eigenheid bewaart.
Dat je niet een wordt als je trouwt, vergroeid op de heup, maar dat je er voor kiest om samen dingen te doen en tegelijkertijd toch je individualiteit bewaart.
Hoe de liefde voor elkaar de scherpe kantjes van veel dingen af haalt,
Hoe je teleurstellingen, verliezen en zwaar weer samen van een onnemelijke berg tot een makkelijk te behappen klein heuveltje kunt maken.
Hoe prettig het is tot laat met een glaasje (of meer) met elkaar van gedachten te wisselen.
Hoe je de hele dag bij elkaar kunt zijn, en kunt zwijgen, en dan toch beiden een leuke zinvolle dag hebt gehad.
Hoe belangrijk het is samen te overleggen en een middenweg te bewandelen, dat het huwelijk geven en nemen is waarvan het het prettigste is als de balans rond het midden hangt.
Hoe je nooit boos moet gaan slapen en dat de meeste dingen uit te praten zijn, of je gewoon even je ego aan de kant moet zetten en moet accepteren dat je het gewoon deze keer NIET eens bent met elkaar en dat dat ook prima is.
Of het nu zinnig en volwassen is of geheel onzinnig en infantiel; hoe humor je leven een stuk aantrekkelijker maakt.
Is het dan alleen een succes verhaal, dat huwelijk van mijn ouders?
Natuurlijk niet! Het is net als het leven zelf;
Een verhaal van vallen en opstaan, van fouten maken, er van leren en weer doorgaan, van de kwaliteit bezitten je zwaktes te kunnen omdraaien tot iets wat je sterker maakt als individu en als team,
Maar vooral een verhaal van de liefde; die bijna alles overwint en op zijn minst het leven leefbaar en de moeite waard maakt.
40 jaar huwelijk bereik je mijns inziens alleen als de negatieve schaal van de weegschaal en de positieve samen in het midden een dansje doen, soms op elkaars tenen staan, soms uitdagend elkaar de grens over trekt maar over het algemeen er alle moeite voor doen om in het midden te blijven.
En ik; ik ben trots hier te mogen staan, een speech te kunnen geven en mijn ouders te kunnen verzekeren; over 37 jaar zitten mijn lief en ik op het zelfde punt, terwijl olief of kas een speech houden ter gelegenheid van ons 40 jarig huwelijk. En dan zal ik met trots tegen hen zeggen; dat is de les die ik van het huwelijk van mijn ouders heb geleerd!
Een toost, op het ... koppel, dat ze er nog minstens 20 jaar bij krijgen om in liefde van elkaar te kunnen genieten. Mijn zegen hebben ze! "
En ik geloof oprecht niet dat ik het anders of beter had kunnen verwoorden dan ik gedaan heb.
Het mooiste was (en dat heb ik zelf nieteens door gehad) dat olief tijdens mijn speech naast me kwam staan met de armen over elkaar en een blik van " da's MIJN mama" mooie bijkomstigheid, en mooie aanvulling op een geslaagd feest.
