werk

niet geheel onverwacht
ineens
een kort gesprek
wat een gat slaat in je wankel vertrouwen
de moed door te gaan
onderdompelt in onwetendheid

1 uur
twijfelend
doemdenkend
ongerust
scenario op scenario
stuiterend door het hoofd
flitsen over het netvlies
al ijsberend door de ruimte

en dan
een verlossend bericht
dankzij de moderne technieken
niet hoeven wachten
op het klepperen van de brievenbus
maar via een vingerbeweging op je netvlies
binnen in je drukke hoofd

lezen
herlezen
nog eens lezen
staat het er echt
lees ik dat goed

na schrik
verdriet
en boosheid

lepel je de moed maar weer uit je schoenen
zet je je schouders er weer onder
en ga je verder
zoals je altijd hebt gedaan

hoe lang nog tot de schouders het begeven
de moed voorgoed in de schoenen verdwijnt
dat je op zoek gaat naar een andere invulling
van je werkende bestaan
de rek er uit is
en de koek volledig op

morgen eerst maar morgen
daarna rustig verder zien
of dit de weg is om te gaan