Gewoon blij

een Grote Liefde

twee Kleine Grote Liefdes

een redelijk idee wie ik ben

waar ik sta 

en waar ik heen wil

en een behoorlijke beheersing 

van mijn verbale kwaliteiten

een eigen dak boven mijn hoofd

met de onvermijdelijke huisdieren

brood op de plank

goede gezondheid

fijne familie

een levensecht liefdevol vangnet

vol mensen die er gewoon zijn 

die een lolletje 

of absurde ideeën niet schuwen

zichzelf net zo serieus 

nemen als ik mezelf

een bijzondere baan

waar ik m'n creativiteit geheel in kwijt kan

en collega's die zich frequent laten meeslepen

in mijn gekkigheden en bedenksels 

een vrijdagmorgen-mijmeringetje

met als conclusie

ik ben gewoon 

zomaar 

blij.

Punt 2; of hoe ik met Olivia op zoek ga naar het kind in mezelf.

En dan vind je ergens op t web een post die het kind in jezelf gillend en schreeuwend wakker maakt!

Voor het beeld; er zaten twee kinderen in bad, met een muffintin vol met zeep... GEKLEURDE ZEEP... en kwasten... En je kunt wel raden hoe de kinderen EN de badkamer er uit zagen. Een en al gekleurde vrolijkheid. 

Nou maar dat kan ik en WIL ik ook!!! Aangezien Kasper niet lekker was en in bed lag en ik het echt te vroeg vond voor een "filmpje op de compuper" en het weer buiten niet echt uitnodigde tot lekker spelen... en ik er ENORME zin in had, zijn we aan de slag gegaan. Zes kleine bakjes halfvol gevuld met gewone zeep (in dit geval zwitsal eucalyptus waar kasper jeuk van krijgt) en Olivia er kleine beetjes voedselkleurmiddel door laten roeren. Dat was al een feestje op zich.

Vooral ook omdat ze door begint te krijgen welke kleuren je maakt door ze met elkaar te mengen (en ben je behalve smerig ook nog educatief bezig, ik zeg win-win situatie!) Uiteraard schoot ik weer uit met de kleuren, veel te veel en dus heel fel, maar wel erg uitnodigend.










Hierna bad halfvol, kwasten erbij en aan de slag. Olief kon niet wachten en was bij de eerste druppel water al in het bad.

 Het allerleukste bleek alle voegen tussen de tegels met verschillende kleuren te volgen. (OWSJIIIT als ik dat er maar weer af krijg!!) Serieuze aangelegenheid dat kleuren, tong half uit de mond, helemaal geconcentreerd. Ze had niet eens door dat ik foto's aan het maken was terwijl ze daar soms lichtelijk genoeg van heeft. (en geef haar eens ongelijk, op een gemiddelde dag maak ik zo'n 60 foto's, hoeven ze niet te "poseren" en kan ik later prima weggooien wat ik niet mooi vind)

 

Na het schilderen van de muren was het bad aan de beurt en na het bad uiteraard (ok ik beken met een beetje hulp van mij, blauwe verfzeep en een kwast) haar lijfje aan de beurt. En toen? vond ik het tijd worden om zelf te gaan doesjen, stond ik te dicht bij het bad, werd ik met een vraag (jaja heel onschuldig... echt niet!!) dichter bij het bad gelokt en had ik binnen twee streken een blauwpaars bovenbeen "kijk mama jij bent ook gekleurd"

 

Hierna "vielen" de bakjes met verfzeep in het bad "kijk mama ik heb donkerpaars gemaakt".

Maar die blik op haar snoetje, miljoenen waard!!

Ps; Ja, alles ging van de muur, t bad en haarzelf af! Er zit nog een heel klein beetje kleur op de voegen maar dan moet je wel heel goed kijken. Het scheelt toch om de kleurstof in zeep te doen en niet in yoghurt zoals ik eerst van plan was.

Work in progress ;of hoe ik een update doe van de lopende punten.
Punt 2; heb ik inmiddels aangepast tot "Samen met olivia en kasper op zoek naar het kind in mezelf". Je bent als verantwoorde volwassene vaak geneigd om "nee" te zeggen op de voorstellen van je kinderen. Of het nu aangeleerd is of omdat het gewoon makkelijker is nee te zeggen; ik wil minder nee zeggen en meer Olivia en later ook Kasper zelf laten ontdekken, zelf laten ervaren, vies worden en weer schoon worden uiteraard. Dat houd dus in dat ik een drijfnatte modderige zandbak in de tuin zie staan, zie dat er eindelijk een straaltje zon is en Olief (ondanks dat ze in pyjama is) eerst in de zandbak laat spelen voordat we doesjen en aankleden. Ietsje voorbij mijn "comfortzone"maar wat een feestje! (en aangezien ik toch nog moest stofzuigen en de badkamer soppen; geen enkel probleem dat het halve huis onder t zand zat)

Olivia

Kasper

Kasper

Punt 15; De trap op leuken. Van zuslief kreeg ik een enorme bak met fotolijstjes en dus de mogelijkheid om eindelijk een eenheid in de fotocollage op de trap te maken. 'T is nog niet helemaal hoe ik t hebben wil maar een begin is daar!

Olivia

Punt 27; mijn ouders trakteren op een etentje. Aangezien t logistiek bijna niet haalbaar is om (gezien bedtijden en dergelijke) naar een restaurant te gaan met twee kleintjes hebben we afgelopen woensdag sushi laten bezorgen om de verjaardag van mijn vader te vieren en mijn ouders te bedanken voor t weekendje weg. Dol op sushi (en mijn ouders) dus geheel geen straf.

Punt 31; Eddings uitlezen... Ben er bijna... nog 6 hoofdstukken. En dan??? Mezelf kennende gewoon weer van voren af aan beginnen, zoals ik de afgelopen 10 jaar telkens doe.

Punt 37/38; Adviezen voor Olivia en Kasper op papier zetten. Via mijn nieuwe vriend pinterest kwam ik op een blog  van een dame die adviezen gaf aan haar zoon. Met Humor... precies waar ik van hou en hoe ik t zelf ook zou kunnen opschrijven. Heb t bewaard, voor een beginnetje want ach; beter goed gejat dan slecht bedacht.

Punt 82; De voortuin betegelen, Check!! Het gehele wagenpark past er nu op (Takkie klaagt steen en been dat we haar kattenbak verkleind hebben)

Schiet lekker op dus... Fijn!

Ongewenste ontmoeting

Een schim uit het verleden 

op een plek waar je het niet verwacht

die de perfecte balans verstoort

tussen nu 

en wat ooit is geweest

opnieuw jezelf  vragen stelen

en tot je verbazing

een beetje onverwerkt verdriet ontdekken

bagage uit een ander leven

zo ver weg 

van de plek waar je nu bent

heel even 

een beetje herbeleven

en bepraten met je Lief

dan weer terug stoppen

daar 

waar het al tijden veilig zat

diep in het onderbewuste

een veelal dierbare herinnering

waar de scherpe kantjes 

door de tijd heen

nog steeds niet helemaal af zijn.

Punt 53/74: Hoe mijn Lief en ik alleen op citytrip gingen.


Vrijdagochtend, 6.15... Oma R. voor de deur. Ze vond dat we wat meer tijd nodig hadden om op Schiphol te komen en bood (op haar vrije dag) aan om de kinderen naar de kresj te brengen. Zeggen wij geen nee tegen!
Na een laatste zoen gingen we er vandoor, na 100 meter ons al af vragende waarom we ook alweer zonder ons goud op pad wilden.
Weggaan was op zijn zachts gezegd geen feestje, en als we hadden gekund waren we ook zeker omgedraaid. Kijk, het goud was dan wel in goede en liefhebbende handen, maar t waren niet ONZE handen. En dat was toch lastiger dan verwacht. Even slikken en weer doorgaan dan maar. Ruim op tijd op het vliegveld, inchecken was een eitje en omdat het vliegtuig vertraging had, konden we ook nog overheerlijk mensen kijken... Toppunt was wel 3 Tibetaanse monniken, geheel in outfit,  die druk met hun iPhone aan het bellen en internetten waren.

Ik zie hier dus een scène uit harry potter he...

Na een redelijk turbulente en misselijke vlucht waren we 45 minuten later al op Gatwick... Goh, 4 hele dagen met zijn tweeën, beetje onwerkelijk nog, terwijl we met de trein naar Victoria station gingen. Ondanks dat 't regende  toch maar lopend richting hotel, en onderweg klaarde het zowaar op. Tegen de tijd dat we bij Hydepark aankwamen ging zowaar de zon een beetje schijnen en kwamen de eekhoorns tevoorschijn. 
Ik ben dol op eekhoorns, prachtige slanke diertjes, mooie staart en rete nieuwsgierig. Ze wilden graag poseren in ieder geval.


Aangekomen bij Marblearch meteen  Oxfortstreet ingedoken voor wat broodnodig shoppen. Owja en eten he, ook niet geheel onbelangrijk. Hierna lopend door Kensington (wat een huizen zeg!!) naar t hotel. Prima hotel, leuke buurt en een werkelijk prachtig uitzicht vanuit mijn bed...

uitzicht

 Ja ik zeg MIJN bed, twee eenpersoonsbedden dus. Met zo'n vastgeschroefd kastje ertussen.... en uiteraard met De Bijbel er pontificaal bovenop, heel zedig.

de koelkast

Uitermate basic kamer, met waterkoker maar zonder koelkast. Geeft niet, mijn Meijers-genen gaan dan in een soort van Mcgiver stand en dan maak je wel even een koelkast van open raam en vensterbank. 




Overigens prima geslapen ondanks dat er een of andere Nederlandse doos, de eerste nacht om 3 uur stond te gillen op de gang en de tweede nacht om 5.45... ja echt 5.45... ruzie met vriendje wat aan de telefoon opgelost moest worden... uiteraard voor onze slaapkamerdeur. Ik de deur open (en ik zweer het ik KEEK alleen maar) zij aan de foon "... en nu kijkt iedereen hier ook allemaal boos naar me". Maar doorgaan he en ik "zeg moppie, t is KWARTVOOR ZES  ga je ff lekker ergens ander bellen" Aftocht en ik weer mijn bedje in (en ach normaal is het ook  6 uur als ik op sta) Boos worden op kansloze dozen... heer-lijk!!


Fijne shopdagen ondanks het weer, mooie nieuwe kanten van Londen gezien, heel fijn door Soho geslenterd, in Hydepark mensen gekeken, Bellini's gedronken  en leuke kleine winkeltjes bekeken. En passant nog even mijn paspoort kwijt geraakt, want zeg nu zelf, je hoeft de rits van je jas toch helemaal niet dicht te doen?? Gelukkig zijn de Engelsen erg correct en lag mijn pasje gewoon fijn op me te wachten bij het eerste koffietentje (de Costa voor wie t wil weten) zucht van verlichting na een heel benauwd half uur!


Een ding is zeker; het volgende tripje ( Ja we zijn het volgende citytripje al weer aan het bedenken, want het is wel heel fijn om weer gewoon even mezelf en vriendin te zijn ipv moeder. Alhoewel we ons Goud best gemist hebben, we zijn niet geheel ontaart!) gaat zeker weten niet naar iets Italiaans! Mijn hemel wat hebben die mensen het "altijd en overal chronisch in de weg lopen" gen! De keren dat ik bij een draaideur/ roltrap/ metrodeur/ lift/ metropoortje of iets dergelijks FRONTAAL tegen een aantal Italianen opbotste, zijn niet meer op twee handen te tellen. En altijd in een groepje he, en gewoon BOEM ineen zonder waarschuwing of omkijken METEEN stilstaan! En tegelijkertijd wild met armen maaien en heel druk tegen elkaar doen over iemand van t groepje die wel doorloopt.


Tips??
- Doe de rits van je binnenzak dicht, je paspoort kwijt zijn geeft een heleboel stress waar je zonder kunt!
- Ontwijk Italianen
- Drink Bellini's  (bij Garlucci's bijvoorbeeld, kan je ook nog lekker eten)
- Stop nootjes in je zak als je naar Hydepark gaat, voor het voeren van de eekhoorns
- Koop van tevoren een Oysterkaart voor de metro, stukken goedkoper en makkelijk 
- Haal bij voorkeur VOOR het inchecken op de terugweg alle vloeibare dingen uit je koffer en stop ze in zo'n doorzichtig zakje, anders moet dus ECHT je koffer open!
- Ontwijk waar mogelijk Italianen
- Schat goed in hoeveel spullen je in je koffer kunt doen, om te voorkomen dat je een extra (dure) koffer moet kopen
- Lees de informatie van de luchtvaartmaatschappij, om te voorkomen dat je op het vliegveld bij de Costa nog twee tassen in je overvolle koffer moet proppen. (bij Easyjet is een stuk handbagage dus ook ECHT een stuk)
- Ontwijk Italianen
- Ga op zaterdag voor 9 uur naar de Primark om rijen en trekkende en sleurende vrouwen te ontwijken


Topdagen, met dank aan mijn ouders die zo vriendelijk waren 4 dagen in ons huis door te brengen zodat ons Goud in hun eigen bed kon slapen, en die ondanks dat ze allemaal een griepje hebben gekregen en echt ziekig naar huis gingen zeiden dat ze het ZO weer zouden doen ("maar niet meteen volgend weekend hoor!" ).