Punt 51 of hoe ik een nieuwe uitdaging in werk vind

Zomervakantie week 1 Indianendag. Het mooiste weer sinds tijden, heerlijk warm en mooie zomerzon.
's Ochtends al vroeg begonnen met het maken van plastick schildjes voor aan de totempaal en een boom voor de deur vast voorzien van vleugels. In de loop van de dag, heel langzaam, gaat de boom steeds meer op een totempaal lijken. Alle kinderen werken mee, komen even wat doen en spelen weer verder, sommigen zitten wel 2 uur geconcentreerd naast me op een stoel, tong uit de mond heel geconcentreerd.

"Juf mag ik een papiertje om t uit te proberen?"
"Maar we maken kunst en dat kan toch niet verkeerd?"
"Mag ik toch een papiertje?"

Fijne dag met een prachtig eindresultaat!

 

Heb overigens mezelf gisteren getrakteerd op een nieuwe lens voor mijn cannon; na veel wikken en wegen is het een tamron 70-300 mm geworden. Wow wat een closeups! Alleen dat stilhouden vergt nog wat oefening.

 

Terug in de tijd

Morgen om 6.08 is het precies 1 jaar geleden dat ik Kasper op de wereld zette, 4080 gram schoon aan de haak.
Flitsbevalling, voorbode van hoe het afgelopen jaar voelt; bijna niet bij te houden snel is dat gegaan.

Van in blokjes van 2 uur slapen en me zorgen maken of hij wel genoeg voeding binnen kreeg naar flesvoeding, fruithappen, warme hap en nu hele stukken groente en fruit.

Van liggen naar rollen, kruipen, staan en zelfs al voorzichtig wat passen los.

Van leeg op zijn baby's de wereld in kijken naar "he da's mijn eten" " he da's mijn mama ,papa en zus" "eens kijken of ik dat kan pakken" naar "he, daar kan ik op klimmen" en "waar had ik nu die speen gelaten".

Wat een fijn vrolijk manneke, die de wereld met een lach bekijkt.
Die kan schateren als hij met Olivia stoeit, die zwaait als er iemand weg gaat (oké, nadat iemand al weg is... ) en die vanmorgen kushandjes aan me gaf.

O, en het allerbelangrijkste woordje heb ik ook al een paar keer horen langskomen;

Eten.

 Punt 100; of hoe ik na 36 jaar mijn rijbewijs probeer te halen

Autorijden... ik heb er al jaren eigenlijk niet zoveel mee. Vind het fijn om naast iemand te zitten en van A naar B te zoeven... en uiteraard ook fijn om even van een auto gebruik te maken om bijvoorbeeld spullen van het geelblauwe warenhuis thuis te krijgen.
Maar het kriebelt al een poosje... meestal als ik in de stromende regen, vrieskou of iets dergelijks op een treinstation sta te vernikkelen met twee vermoeide kinderen die eigenlijk een uur daarvoor al in bed hadden moeten liggen. De druppel was de terugrit na een weekendje Centerparks met oma. Heerlijk weekend (en wat een fijn zwembad!!) maar met twee bussen terug, in de stromende regen en twee keer 30 minuten op de halte te moeten wachten, en de enorme hoeveelheid zooi die er mee moet voor twee kinders.... KLAAR was ik er mee!

En toen was ik soort van jarig (2x18 niets om heel lyrisch over te doen)... en kreeg ik van Lief een proefles kado... en toen ben ik t maar gewoon gaan doen. Nouja gewoon en gaan doen... echt; voer voor een hysterische lachbui... ik kon zo in een bloopersprogramma. Alhoewel ik alleen maar mocht sturen, was het echt dramatisch! De rijjuf wist niet hoe snel ze me richting het industriegebied moest dirigeren. Helaas was het ook de weg met de meeste rotondes, dus ik kon mijn lol op... de arme medeweggebruikers! Na een dramatisch stukje rijden en een uur later (echt ik hoop dat er geen filmpjes van zijn) kwamen we voor mijn deur er achter wat het probleem was; ik rij normaal de enorme bakfiets van t werk, waarbij ik alleen niets raak als IK het middelpunt van de weg ben met de fiets om me heen... t is niet zo verstandig die visie in een auto vol te houden... vandaar dat ik alle rechterstoepranden heb gepakt!

Maar; mijn knip is weer een stukkie leger, want ik ga toch voor de lessen, zaterdag te beginnen met een dubbele les! (als je niet perse op de weg hoeft te zijn zou ik Almere even mijden )

Wordt vervolgd!