T leven gaat snel... soms sneller dan je de dagelijkse dingen kunt onthouden. Ooit leek het me leuk om voor Olivia bij te houden hoe ze groeide, wat ze meemaakte en wat ze allemaal leerde. Hartstikke leuk om terug te lezen en ook leuk om bij te houden.
Zeker sinds ze me de oren van t hoofd af praat geen sinecure!
Inmiddels dagelijks hoor ik dingen waarvan ik denk "owja dat moet ik even in't boek schrijven"
Gelukkig ligt meestal mijn telefoon binnen handbereik, zodat ik t in ieder geval kan twitteren, maar dat boek...!!! (wat heb ik mezelf nu weer opgelegd)
Mooiste uitspreken van de afgelopen periode;
"papa, mag ik de stangert even??" (om met volledige overtuiging van haar gelijk de garde aan te wijzen)
"daahaag mama van papa" (tegen oma)
"mam weet je, t is eigenlijk heel leuk om een olivia te zijn!"
's avonds onder een lantaarnpaal "mama, er is geen zon, dan hebben we toch helemaal geen schaduw nodig??"
En met stip op 1 het volgende bedtijd gesprekje ;
"... ja, jij bent mijn lievelings olivia, de leukste die ik ken..." "niet die van dansles mama?" "nee jij, want jou heb ik zelf gemaakt, samen met papa" "...." bozig "NIETES MAMA JIJ HEBT MIJ NIET GEMAAKT" "jawel" "nietes" "hoe ben je dan hier gekomen ?" "... jullie hebben me opgeblaast!"
Gelukkig kan ik van Kasper nog even geen wijze uitspraken noteren! Die is hard op weg om zijn voeten te ontdekken, weet dat een auto met wielen kan rijden en doet verwoedde pogingen te kruipen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten