woensdag 27 juni 2012

Punt 2; of hoe ik met Olivia en Kasper op zoek ga  naar het kind in mezelf (vervolg)

Ooit Stumbelde ik een site op van ouders die het opvoeden met een net even andere kijk op het leven benaderen. Bij playathomemom vond ik een heleboel activiteiten waarvan het kind in mezelf juichend een rondedansje ging doen. Maar waar vind je de tijd en de gelegenheid om uitgebreide projecten, die op zijn minst de wenkbrauwen van een hoop mensen zal doen fronsen. Mooi excuus was, dat ik voor mijn werk de zomervakantie planning wilde maken. Ik had mijn collega's zo enthousiast gemaakt dat we besloten met zijn vieren de grenzen van wat we comfortabel vinnen op zijn gaan zoeken en ik moet zeggen; alle credits voor hen, in goed overleg hebben we  een prachtig programma in elkaar gedraaid! Met als klapper de "Vieze dag" en  het lopen van het blotevoetenpad op Kraggenburg.

Een aantal dingen moesten van tevoren wel even uitgeprobeerd worden, en aangezien ik zo'n klein meisje heb die altijd in is voor iets geks, was de enige zonnige zondag van de afgelopen maand (ik heb de zomer besteld hoor maar er is iets mis gegaan met de verzending geloof ik) het moment om het waterbed uit te proberen. Lief trok zijn wenkbrauwen op en dacht er het zijne van en olivia was helemaal in haar nopjes.

Men neme;
- een groot plastisch afdekfolieding (begint al weer lekker met een duidelijke omschrijving...)
- een grote rol gaffe, duct of andere goed plakkende tape
- en bij voorkeur iemand om je een handje mee te helpen

Haal het plastick uit de verpakking en vouw het dubbel, leg de eindjes netjes op elkaar (doe dit binnen bij voorkeur op een platten ondergrond), plak nu twee van de drie kanten netjes aan elkaar met een stuk tape. Ik heb het eerst half op t plastick en half op de grond geplakt, stukje terug geslagen en daarna de andere kant geplakt. Dan de derde kant plakken maar een klein stukje over laten waar je de tuinslang aan vast kunt plakken. Voilla! Afmars naar buiten, in ons geval voor de heg. Als je intelligent bent controleer je de grond op scherpe voorwerpen maar als je mij bent, ben je zo benieuwd of t gaat lukken dat je die stap uiteraard over slaat (niezosslimnie). En dan controleer je overigens vantevoren of de tuinslang de winter wel heeft overleefd...


Na 45 minuten deed de slang t eindelijk en toen was t ook snel voor elkaar; binnen 20 minuten lag er iets voor de heg dat verdacht veel op een waterbed leek(hierna doe je dus de kraan uit he, da's logisch).



En wat olivia haar gewicht hield... en het mijne erbij! WAT EEN FEESTJE!!!!
Lief kwam kijken en ging ook voorzichtig liggen... geen probleem ging allemaal prima! Alhoewel je wel oliet haar knieafdrukken zag hield het prima! Beetje druppels langs de kanten maar echt te verwaarlozen!








Succes?? Wel degelijk... en zeker voor herhaling vatbaar! Met als enige notitie aan mezelf; volgende keer wel de warme kraan er bij aan want koud water is echt heel koud om op te liggen.
Punt 32; of hoe ik de liefdes van mijn leven in een gedichtje stop

twee zwanen gemaakt van de trouwjurk van mijn moeder en de katoenen luier van mijn vader ter gelegenheid van hun 40 jarig huwelijksfeest.

Twee zwanen

ooit zonder twijfel er voor gekozen
hun pad samen te delen
samen een weg te zoeken
van kleine sloot naar groot open water

bij elkaar beschutting zoeken
tegen storm en zwaar weer
in elkaars schaduw zwemmen
als bescherming
tegen de felle zon

samen een stabiel nest bouwen
waar hun jongen
veilig
beschermd
en gelukkig
naar volwassenheid kunnen groeien

samen wijze lessen leren
en deze doorgeven aan hun kroost
samen een nieuw nest bouwen
nu de kleintjes zijn uitgevlogen
met een warme nieuwe plek
voor t kroost
van hun kroost

samen 
nog altijd 
vol kinderlijk enthousiasme
en verwondering
naar al wat er aan de horizon gloort
nieuwe dingen
met open armen ontvangend

twee zwanen
hun leven onlosmakelijk met elkaar verbonden
los van elkaar sterke individuen
samen onoverwinnelijk sterk

hun hele leven lang.

maandag 11 juni 2012

Punt 25: of hoe ik met olivia circus speel bij elleboog.


spannende nieuwe materialen
Hartstikke mooi weer en een olivia die "iets" met ons wil doen. Geef haar eens ongelijk, nadat ik 3 dagen in Keulen heb gebivakkeerd kan ik me dat levendig voorstellen!


Gelukkig was daar de voorstelling  Loop van Tent die speelde op de Laan van Spartaan, waar het nieuwe pand van Circus elleboog binnenkort geopend gaat worden. 


Veel voetstappen van mij liggen er in het oude pand aan de Passeerdersgracht overigens en veel herinneringen... aan mensen, gebeurtenissen en gespeelde voorstellingen. Iets waar ik veel waarde aan hecht en waarvan ik de meeste herinneringen nog steeds koester als een kostbaar juweel. Iets wat ik zeker ook mijn kinderen gun; in een fijne sfeer en omgeving leren hoe je op de juiste manier in de spotlights kunt staan, hoe fijn het voelt ergens hard voor te oefenen en daarna er applaus voor te ontvangen, samen werken aan een gemeenschappelijk doel, leren op elkaar te vertrouwen (niet onbelangrijk zeker bij acrobatiek) en gewoon plezier met elkaar te hebben.


Na Kasper zijn slaapje met de trein (al een leuke activiteit op zichzelf) op pad. Ze vond het spannend, wist niet goed zich een beeld te vormen van wat we gingen doen, alleen dat Tante Han er zou zijn. Nou is Tante Han haar grote held, da's al bij voorbaat een feestje! Er stonden twee grote tenten en Olivia werd langer hoe stiller, helemaal onder de indruk. "Gaan we hier ook slapen mam, dit is toch een tent?"hmmm hem, nou nee niet echt eigenlijk...


Tante Han was snel gevonden en met reuze spannende dingen bezig. Voor mij gewoon de warming-up van een show maar voor Olivia met alle lampen, balletvloer, tribunes, en allerhande circusattributen al een grote speeltuin waar ze bijna met open mond op ontdekkingstocht ging.
  






De eerste voorstelling ging ze nog af en toe op pad (t was ook niet helemaal voor haar leeftijd eigenlijk) Veel vragen, overal kijken en echt nergens bang voor! Lief en ik moesten haar voor de voorstelling begon regelmatig uit de piste plukken en al dat publiek wat er al zat? Geen probleem, t was net alsof ze die niet zag!
 Hierna moest de piste omgebouwd worden en gebeurde er allemaal spannende dingen. Echtwel dat ze wilde helpen! De Show van Loop heeft ze met open mond bekeken, en zelfs Kasper was gebiologeerd van alle lampen en bewegingen!
"mag ik helpen Mingo?"
  
schone voeten!






 


Er zitten nogal wat repeterende bewegingen in Loop en die zag ik naast me fanatiek mee gedaan worden. Echt zo schattig! En heel perfect voor een beweeglijk meisje van bijna 4!

Na de voorstelling (toen we allemaal door de zon de tent uitgebrand werden nog fijn bij gekletst met oude bekenden, maar ook nog even zelf op een bal gestaan... hmmm dat was iets te overmoedig, ik moet toch echt constateren dat ik niet echt meer de balans heb die ik 10 jaar geleden had. Maar toen wilde Olivia ook proberen uiteraard. Wat was dat even leuk om te doen... en had ik me ooit als een verre puberdroom voorgesteld. Hoe vliegt de tijd, kijk mij nou mijn dochter leren ballopen!!! Daar heb ik wel even een brok voor moeten wegslikken!


ook kasper wilde even kijken


de volgende generatie artiest en technicus?
Ik hoop in de toekomst, als ze er echt aan toe is, veel met haar naar t theater te kunnen gaan, en misschien zelfs wel ooit naar haar eerste circusvoorstelling kijken in een tent! Wedden dat ik en een trotse Tante Han dan op de tribune zitten!
Punt 29; of hoe ik op bezoek ging bij Chantal in Keulen


Ineens had ik het zomaar gedaan; vrij geregeld, een ticket geboekt en de kresj geruild voor Olivia en Kasper. Hoogzwangere nicht Chantal was een weekje alleen thuis en ik wilde haar nog graag bezoeken voordat de baby kwam. Op woensdag ochtend vroeg naar de trein en voordat ik er erg in had was ik Nederland al uit. Toch gek hoor, 3 dagen zonder Lief en Kinderen op pad. 


Fijne dagen gehad, met mooie gesprekken, lekker eten een mooie wandeling door de botanische tuin en uiteraard veel winkelen en lopen. Niet dat Cantal dat winkelen en lopen nog lang trok, maar terwijl zij vrijdagmorgen naar de baby was kijken kon ik mooi zelf even de stad in. Te voet in mijn eentje in een stad in het buitenland... heb me de halve dag lopen verwonderen hoe gek dat is (terwijl ik in mijn pre-kind leven vaak genoeg alleen op pad ging) struinen langs de winkels, even zitten voor koffie, met niemand praten, een boek lezen op een terras... bij zondere ervaring eigenlijk!


botanische tuin Keulen



En wat zijn de mensen er vriendelijk! Zelfs alle geduld voor mijn abominabel tranenroerend slechte Duits. Ik was erg onder de indruk! En geen strakgeharkte tuinen en perkjes, geen platgeschoffelde grond om bomen maar fijne wildgroei van planten (wat zijn we in Nederland toch doorgeschoten in "netjes" en "opgeruimd" als het gaat om de natuur!)
zonsondergang bij Emmerich


Na 3 fijne dagen weer met de trein terug. Dat begon al goed met een vertraging van ruim 30 minuten op Keulen, gevolgd door een nog mooier oponthoud door een defecte goederentrein bij Emerich. De trein naar Almere netaan gehaald, en toen?? Nou toen vergat ik in Almere buiten uit te stappen... MUTS! En stond ik op een troosteloos verlaten winderig oostvaarders te wachten op de trein terug... Gelukkig kon ik om 1 uur eindelijk mijn Lief weer knuffelen en even koekeloeren naar mijn slapende kinders.


Het was fijn even weg te zijn en weer Kristy te zijn (ipv de mama van en de geliefde van) maar ook wel heel fijn weer thuis te zijn. Wat is het leven toch dualistisch soms!