Punt 21; of hoe ik eindelijk de poef af haakte


Lief zag 'm staan in een woonblad, leuke gehaakte poef van Zpagetti  (garen gemaakt van reepjes rekbare stof,gehaakt met een enorme haaknaald).
Geinige kleuren, grote steken... 
"Zeg schatje, zou dit niet leuk staan in de woonkamer". 
Ehm ja, zou idd leuk staan in de woonkamer... maar om er nu 150 euro voor te betalen vind ik een tikje te ver gaan... zeker als je het haken redelijk beheerst. 
"Waarom maak je 'm dan niet gewoon zelf??"
Goh ja, moet niet zo lastig zijn denk ik... 

Spullen waren snel gekocht, overigens nog best prijzig voor opgerolde stofrestjes... maar wie iets moois wil moet niet zaniken over de prijs. Patroon van internet geplukt en inspiratie opgedaan op ravelry (waar ik al weer veel te lang niet ben geweest wegens overdosis aan halve haakprojecten die maar niet opschieten*) 


En aanvang! 

En toen niets meer... het gevaarte heeft een poosje als soortvan mand naast de bank gestaan met alle onaffe projecten er in... en hij werd in mijn hoofd steeds groter, want k zou m af maken in mijn verlof. Kasper is inmiddels 9 (ik zeg NEGEN) maanden en EIN-DE-LIJK irriteerde de "neverending" poef me zo, dat ik m af gemaakt heb.

Alleen nog iets met de rits doen en dan is t klaar! En als ik nog eens iets met Zpagetti  wil doen... stop me please!!! Ik heb echt vreselijke spierpijn gekregen van dat haken... zware stof en zwaar project, lastig vasthouden en dergelijke. Lief heeft ook nog een dappere poging gewaagd maar vond t ook geen feestje.

 Dus; leuk experimentje maar ik hou t liever bij wat hanteerbaarder materiaal.

* projecten die niet opschieten;

*kat afweer ding voor over de vissenkom 

*babydeken half af

*Multicolor regenboogsprei tikkie overschat formaat
* van alles wat nog in mijn hoofd zit :D om nog te maken

Punt 32; of hoe ik de liefdes van mijn leven in een gedichtje stop


Goud missen

even alleen met lief

even bijslapen

bijpraten

even geen papa en mama zijn

even spontaan besluiten 

op pad te gaan

hop in de trein naar ergens

langdurig slenteren zonder doel

even geen rekening houden 

met slaapjes

hapjes

moeie voetjes

"mama ik heb geen zin"

languit op de bank

bord op schoot

borrel er naast

of twee

en dan toch om negen uur gaan slapen

want o wat ben je moe

van twee kleine bergjes 

energievretende

liefde gevende 

kleine kopietjes van jezelf

even met zijn tweeën zijn

zo welkom en toch

bij het wakker worden

half wachten

op gebrabbel van de een

en voetjes op de trap van de ander

 luisteren

naar de stilte

van je lege huis

nog heel even 

dan zijn ze er gelukkig weer.

Punt 32; of hoe ik de liefdes van mijn leven in een gedichtje stop


Zonder slaap

Soms is 's nachts wakker zijn

met kleine warme zoon

een magisch moment

Een halfwakker warm lijfje 

wat zich tegen je aan drukt

en een handje

met net iets te scherpe nageltjes

wat een pluk haar en huid te pakken heeft

een beetje mompelend 

weer langzaam in slaap wegzakt

Zo'n moment waarvan  je hoopt

dat het nog lang duurt

voordat hij er te groot voor word

En soms 
een diep tranendal

wanneer je eigen huilen 

bijna het gehuil van zoon overstemd

omdat je te moe bent 

van het opbrekend slaapgebrek

je hem wel groot kunt kijken

op weg naar iets meer zelfstandigheid

Je hem terug legt

met de vraag hoe vaak je

die nacht

nog de trip 

van eigen bed 

naar zoon's kamer zult maken

Dan realiseer je het dualisme

van twee prachtige kinderen hebben

nog nooit zo'n rijkdom gehad 

wat evenveel geeft 

als het kost

Perfect in balans.

Punt 51 ; of hoe ik de grenzen van mijn nieuwe uitdaging in werk vind.


"Juf, mogen we nog een keer die smurrie maken??" Ik ben altijd in voor een beetje gecontroleerde smerigheid, pakkie maïzena, koppie water, knoeien maar (kost 2 euro en hele middag lol)
"Juf mag er lijm bij?" Jahoor prima, flessie lijm (weer een euro) half vergast door de chemisch-heid van het mengsel, deurtje open en kneden maar. Inmiddels staan er 4 kinderen, mengsel gedeeld, dolle pret!
"Juf, met een kleurtje zou t nog leuker zijn!" Iedereen zijn eigen bak met eigen kleur en inmiddels staan er 12 kinderen met de handen in de gekleurde smurrie ("Pap ik ben nog niet klaar, kan je over een uurtje terug komen" pap belt naar huis of mam kan halen en legt uit wat we aan het doen zijn "iets met smurrie" Grinnik!). Topmiddag! Zeker toen er eentje verzuchtte "Juf, jij bedenkt altijd van die gekke en leuke dingen! Wat vind uw man daarvan??"

Maargoed, we hadden dus het thema kunst, deze week was de laatste week. Dan moet je dat beëindigen met een knaller toch? Vonden collega P. en ik in ieder geval wel. Helemaal aan het begin, er lag nog sneeuw, vroeg een van de jongens R. (altijd een jongen he die dat vraagt, zou er een jongetje in mijn hoofd verstopt zitten, vond het namelijk een TOP idee) "juf, kunnen we een keertje met verf gooien?" Zijn blik toen ik (na collega P. te hebben aangekeken) zei "tuurlijk R. gaan we regelen!" Onvergetelijk!!

Maarja, dan heb je dus een belofte gedaan die je na moet komen... sjiiit !!

 Deze week was het zo ver, afsluiten met een klapper. Zo stond ik dinsdagmorgen om 8.30 waterballonnen te vullen met een mengsel van plakkaatverf en water. Wat een takkeklus! En wat een voorpret!

Collega P. bedacht dat water met verf prima in een plastisch spuitje paste en in no time hadden we 's middags 7 bakken met verfwater en 3 enorme bakken met gekleurde en gevulde waterballonnen. Jongetje R. die het had voorgesteld, kwam uit school, zag wat er allemaal op tafel stond en riep vanuit zijn tenen "YES!!!!" 

Waterballonnenpret voor 30! (natuurlijk doen wij dat op een dag dat we 30 kinderen hebben, think big!!) Helaas had ik er te weinig water in gedaan en kostte het nogal wat kracht om de ballonnen te laten spatten. Jammer maar aan de andere kant zo slecht nog niet; de activiteit duurde zo zeker 30  minuten langer. (en P. en ik keken elkaar aan na de eerste broek met knalroze spatten en dachten "OWSHIT! misschien hadden we dat iets beter kunnen doordenken" gelukkig viel de kleuring op de kleding van de kinderen 100% mee)

Ook het gekleurde-water-in-een-spuitje was erg leuk. Kinderen verdrongen elkaar zowat. (in goede banen geleid door collega S.)

Eindresultaat; twee prachtige gekleurde oude gordijnen, dolenthousiaste kinderen, uitgeputte leidsters en enthousiaste ouders. Missie geslaagd, we hadden een topdag!!

Punt 32; of hoe ik de liefdes van mijn leven een gedichtje stop

Gevoel van grote rijkdom

op een stoel in het schemerdonker

lekkere warme deken 

half soezend bijna

op een knie mijn jongetje

die gulzig zijn buikje vol drinkt

op een knie mijn meisje die vragen stelt

en vragen 

en vragen

waarom en hoezo

en mama weet je

heel even maar

dat gevoel van 

stop de tijd

voor dat je er erg in hebt 

ben je het moment kwijt

van het jongetje die 
het meisje liefdevol 
maar hardhandig aait

en giechelt bij t horen van haar stem

schatert het uit

van het meisje dat voorzichtig kusjes komt halen

ze hoeft niet op schoot

ze is immers al groot

maar als ik aanstalten maak om op te staan

steelt ze een kusje

ach mama 

toe

nog heel eventjes maar.

Punt 51 of hoe ik een GEKLEURDE nieuwe uitdaging in werk vond


Aankomende donderdag heb ik een nieuw samenwerkingsprojectje waar ik enorm veel zin in heb. Peuters van een andere vestiging komen bij mij op de groep knutselen in het kader van het vve project.


Maar dan moet je wel even uit proberen of de activiteit ook echt werkt. Ik ben dol op experimenteren, zeker als het om knutselen gaan. Ergens op het www vond ik een heleboel wasco experimenten waarvan ik de, in mijn ogen interressantste voor kleuters, heb uitgekozen. 

Men neme; 

*heel veel gekleurde wascokrijtjes (super goedkoop bij de zeeman, action, hema ed)

*scherp mesje/rasp (pan en verschillende bakjes om te smelten voor optie 2)

*silicone bakblik in leuke vormpjes

*oven voorverwarmd op 200 graden

*ongeveer 15 minuten "baktijd"

* geduld voor afkoeltijd van ongeveer 30 minuten (en bij geen geduld zoal ik een vriezer)

Breek de wasco in stukjes/ schaaf het op een keuken rasp. Je zou het ook eerst per kleur kunnen smelten (optie 2) en dan met een lepel in de vormpjes kunnen doen, maar aangezien het in dit geval om  kleuters gaat leek me dat een enorme klieder boel die te voorkomen is. 


Vul de vormpjes zo veel mogelijk tot de rand en zet ze in de voorverwarmde oven.

Tussendoor kijken hoe het gaat met het smelten, en niets anders gaan doen, het moet smelten en niet scheiden. Aangezien ik me niet aan mijn eigen advies heb gehouden en wat anders ben gaan doen (zucht) is de was van de olie gescheiden. Als dat maar goed komt..... Uit de oven halen (voorzichtig HEEEEEET) en veilig weg zetten om af te koelen. (in mijn geval wegens ongeduld was de koelkast het veiligste )

 

Even voelen of het al gestold is en dan voorzichtig verwijderen uit de bakvormen. En Le voilla!!! nieuwe eigen gemaakte wascokrijtjes waar je ook echt mee kan kleuren!

Ik ben heel benieuwd hoe de kleuters het vinden!

Update; het was super!! Zelden kleuters gezien die zich zo lang konden concentreren. Tongetjes uit de mond, was nog best lastig dat breken van de wasco. Geconcentreerd papiertjes peuteren. Kleurtjes kiezen, en dan toch maar snel weer spelen. Ik had de activiteit uitgeprint (gebruiksaanwijzing) en ook nog snel (weliswaar zwartwit) met een foto van hen tijdens de activiteit en samen gelamineerd,  met hun zelfgemaakte wascopaddestoel in een zakje gedaan. Topmiddag!! En als kadootje vanmorgen na al dat bakfietsen met 7 kinderen mijn magische 85 kilogrens gepasseerd 84!!!! jeeeha!


Owja, ergens nog van die volledig onopblaasbare ballonnen voor balonvouwen of waterballonnetjes liggen??


Zie hier; activiteit voor een regenachtige middag;
Stukje elastiek vastplakken op tafel, onderkant van de ballon knippen (klein stukje) ballon aan elastiek rijgen, strak opschuiven en door gaan tot dat er niets meer op past, knoopje er in en klaar! Succes verzekerd!

Punt 13; of hoe ik Olivia leer hoe naald en draad werkt.


"mama, wat doe jij met die stof, wat doe je met die schaar, wat doe je met de naaimachine?? Mag ik dat ook?" "als je groot bent moppie, nu kan dat nog niet, ga jij maar speldjes prikken"


Maar dat is niet meer leuk, ze wil ook met naald en draad. Ze wil ook wat mama doet... en geef haar eens ongelijk, niets leukers dan creatief bezig zijn. Met een kaart met voor geprikte gaatjes en een grote stompe naald en uiteraard een ROZE draad voorzichtig de beginselen van naaien uitgelegd. Tong uit de mond, geconcentreerde trek op t snoetje en aan de slag. Ondertussen zingt ze een liedje van zelfbedachte tekst... ze heeft behalve de behoefte tot knutselen ook mijn stemvastheid van gekregen, geen carrière als zangeres helaas! 

                    

 "klaar mama"