Punt 32; of hoe ik de liefdes van mijn leven een gedichtje stop

Gevoel van grote rijkdom

op een stoel in het schemerdonker

lekkere warme deken 

half soezend bijna

op een knie mijn jongetje

die gulzig zijn buikje vol drinkt

op een knie mijn meisje die vragen stelt

en vragen 

en vragen

waarom en hoezo

en mama weet je

heel even maar

dat gevoel van 

stop de tijd

voor dat je er erg in hebt 

ben je het moment kwijt

van het jongetje die 
het meisje liefdevol 
maar hardhandig aait

en giechelt bij t horen van haar stem

schatert het uit

van het meisje dat voorzichtig kusjes komt halen

ze hoeft niet op schoot

ze is immers al groot

maar als ik aanstalten maak om op te staan

steelt ze een kusje

ach mama 

toe

nog heel eventjes maar.