Punt 51 ; of hoe ik de grenzen van mijn nieuwe uitdaging in werk vind.


"Juf, mogen we nog een keer die smurrie maken??" Ik ben altijd in voor een beetje gecontroleerde smerigheid, pakkie maïzena, koppie water, knoeien maar (kost 2 euro en hele middag lol)
"Juf mag er lijm bij?" Jahoor prima, flessie lijm (weer een euro) half vergast door de chemisch-heid van het mengsel, deurtje open en kneden maar. Inmiddels staan er 4 kinderen, mengsel gedeeld, dolle pret!
"Juf, met een kleurtje zou t nog leuker zijn!" Iedereen zijn eigen bak met eigen kleur en inmiddels staan er 12 kinderen met de handen in de gekleurde smurrie ("Pap ik ben nog niet klaar, kan je over een uurtje terug komen" pap belt naar huis of mam kan halen en legt uit wat we aan het doen zijn "iets met smurrie" Grinnik!). Topmiddag! Zeker toen er eentje verzuchtte "Juf, jij bedenkt altijd van die gekke en leuke dingen! Wat vind uw man daarvan??"

Maargoed, we hadden dus het thema kunst, deze week was de laatste week. Dan moet je dat beëindigen met een knaller toch? Vonden collega P. en ik in ieder geval wel. Helemaal aan het begin, er lag nog sneeuw, vroeg een van de jongens R. (altijd een jongen he die dat vraagt, zou er een jongetje in mijn hoofd verstopt zitten, vond het namelijk een TOP idee) "juf, kunnen we een keertje met verf gooien?" Zijn blik toen ik (na collega P. te hebben aangekeken) zei "tuurlijk R. gaan we regelen!" Onvergetelijk!!

Maarja, dan heb je dus een belofte gedaan die je na moet komen... sjiiit !!

 Deze week was het zo ver, afsluiten met een klapper. Zo stond ik dinsdagmorgen om 8.30 waterballonnen te vullen met een mengsel van plakkaatverf en water. Wat een takkeklus! En wat een voorpret!

Collega P. bedacht dat water met verf prima in een plastisch spuitje paste en in no time hadden we 's middags 7 bakken met verfwater en 3 enorme bakken met gekleurde en gevulde waterballonnen. Jongetje R. die het had voorgesteld, kwam uit school, zag wat er allemaal op tafel stond en riep vanuit zijn tenen "YES!!!!" 

Waterballonnenpret voor 30! (natuurlijk doen wij dat op een dag dat we 30 kinderen hebben, think big!!) Helaas had ik er te weinig water in gedaan en kostte het nogal wat kracht om de ballonnen te laten spatten. Jammer maar aan de andere kant zo slecht nog niet; de activiteit duurde zo zeker 30  minuten langer. (en P. en ik keken elkaar aan na de eerste broek met knalroze spatten en dachten "OWSHIT! misschien hadden we dat iets beter kunnen doordenken" gelukkig viel de kleuring op de kleding van de kinderen 100% mee)

Ook het gekleurde-water-in-een-spuitje was erg leuk. Kinderen verdrongen elkaar zowat. (in goede banen geleid door collega S.)

Eindresultaat; twee prachtige gekleurde oude gordijnen, dolenthousiaste kinderen, uitgeputte leidsters en enthousiaste ouders. Missie geslaagd, we hadden een topdag!!