Punt 32; of hoe ik de liefdes van mijn leven in een gedichtje stop


Goud missen

even alleen met lief

even bijslapen

bijpraten

even geen papa en mama zijn

even spontaan besluiten 

op pad te gaan

hop in de trein naar ergens

langdurig slenteren zonder doel

even geen rekening houden 

met slaapjes

hapjes

moeie voetjes

"mama ik heb geen zin"

languit op de bank

bord op schoot

borrel er naast

of twee

en dan toch om negen uur gaan slapen

want o wat ben je moe

van twee kleine bergjes 

energievretende

liefde gevende 

kleine kopietjes van jezelf

even met zijn tweeën zijn

zo welkom en toch

bij het wakker worden

half wachten

op gebrabbel van de een

en voetjes op de trap van de ander

 luisteren

naar de stilte

van je lege huis

nog heel even 

dan zijn ze er gelukkig weer.