Punt 42; of hoe ik koude voeten kreeg!

Zodra in Nederland de eerste sneeuw valt breekt acuut de poeleuris uit; geen trein rijdt er meer (laats staan op tijd) bussen houden er al na 1.5 uur mee op, en een hoop gezanik alom... Volgens mijn lachen ze ons in Finland, Zweden en Oostenrijk keihard uit als ze horen dat bij een klein beetje sneeuw de wissels (Die god betere het VERWARMING hebben) acuut niets meer doen doordat ze de grote brokken ijs niet aan kunnen... Owja en een nachtje min 3 en 12 rayonhoofden (wat doen die eigenlijk de andere 360 dagen van t jaar??) staan te trappelen om als echte ervaringsdeskundigen te vertellen dat "ie" er dit jaar dan toch ECHT gaat komen... De elfstedentocht... jaheusechtdenkjehetzelf???

Gelukkig zet de gemeente Almere hoog in, strooit zich een ongeluk en sneuwschuivert netjes alle hoofd en andere belangrijke wegen... dan kan het dus zomaar gebeuren dat ze linksaf op een fietspas belangrijk vonden en jij verwoede pogingen doet om door een ENORME berg sneeuw rechtsaf te komen...

Genoeg gesneeuwzanikt; vanmorgen, wat een prachtig gezicht, glinsterende takken van de rijp een heg vol sneeuw en zo ver ik kon kijken de wereld bedekt door een knisperend verse witte laag sneeuw. Snel met de camera op pad voordat de zon al het moois zou smelten.

Vanmiddag met olivia en de slee er op uit getrokken, wat een plezier! Het "harder mama, harder rennen" was niet van de lucht... en ik ging al zo hard ik kon... ik had het iig niet koud en steunde als een Belgisch trekpaard. (mooi voor doel numero 87 dacht ik zo)

kasper's eerste sneeuwervaring

Mooie dag, fijne sneeuw, doe mij er nog maar een!! (zei ik dat??)

Owja puntje 42... half afgevinkt;